” બાળ મજૂરો “ September 26, 2007
Posted by girishdesai in : કવિતા , add a comment ઉઠી વહેલા
ઉચકી જાય થેલા
બાળ મજૂરો
કરે મજૂરી
બાળકો બળદીયા
શાળાની ઘાંણી
” જેવી દ્રષ્ટિ તેવી સૃષ્ટિ
Posted by girishdesai in : કવિતા , add a comment” જેવી દ્રષ્ટિ તેવી સૃષ્ટિ “
” જેવી દ્રષ્ટિ તેવી સૃષ્ટિ “
વિવિધ દ્રષ્ટિ થકી વિવિધ સૃષ્ટિ બને
દ્રશ્ય ભલે એકનું એક હોયે.
જેમ દ્રશ્ય બદલાય છે અદ્રશ્ય ફલક ‘પર
પણ ફલકતો એકનું એક હોયે
” ઉતર્યું કોણ આડે ? “ September 19, 2007
Posted by vijayshah in : કવિતા , add a commentઉતર્યું કોણ આડે ?
જતી હતી માર્ગે એક કન્યા રૂપાળી
હતી તેના તન ‘પર વિવિધ રંગી સાડી
જતાં માર્ગે દીઠી એક કાળી બિલાડી ‘ને
થયું મન માંહે,ઉતરશે હવે તે જરૂર આડી
જો ચાલું હું ત્વરાથી તો જશે બિલ્લી ભાગી
વિચારી એમ મનમા તેણે ગતી વધારી
પણ તેથી તો બિલ્લીને ભીતિ ખૂબ લાગી
મૂકી દોટ તેણે, ન જોઇ આવતી એક ગાડી
‘ને ગાડીએ તેને દીધી ભુમિ ઉપર પછાડી
‘ને ક્ષણ મહીં જ પ્રભુએ લીધી તેને ઉપાડી
હવે કહો ભાઇ કોણ ઉતર્યું કોની આડે ?
ઉતરી આડી કન્યા કે આડી ઉતરી બિલાડી ?
” Heaven or Hell” September 14, 2007
Posted by vijayshah in : કવિતા , add a comment” Heaven or Hell”
No one who is dead and gone
Came back here to tell,
That he enjoyed in that heaven
Or he suffered in that hell.
It is not after the death, that
We go to heaven or hell.
By doing what we do here and now,
We live in heaven or hell.
If we lock HIM up in our hearts
And then never let him go,
Then HE will have to come with us
In heaven or hell we go.
And if HE has to come with us
Would he send us to that hell?
The answer is pretty simple,
I know, you don’t want me to tell.
Girish Desai.
” કળીયુગનું તત્ત્વજ્ઞાન “ September 12, 2007
Posted by vijayshah in : કવિતા , add a comment” કળીયુગનું તત્ત્વજ્ઞાન ”
જે ગમ્યું જગતમાં તે જ તું કરતો રહે
‘ને હરખ તે તણો મનમાંહે ધરતો.
તારું ચિંતવ્યું જો ફળ તને નવ મળે
તો જરૂર ઉદાસ થઇ તું શોક કરતો.
સુ કરૂં,સુ કરૂં,રાખી એ જ ધ્યાનમાં
જઇ કચેરી માહીં તંુ દાવો માંડે.
દૃષ્ટિ મંડાણી છે તારી પર ધન પરે
ભોગી ભોગેશ્વર બની તું ભોગ માણે.
ઇચ્છીને મન મહીં સદા રહેવા સુખી
કરતો રહે ધન એકઠું ભંડાર માંહે.
ધનિક મોટો તુંજથી દેખે જો તું કદી
તો તેથી વધુ ધનિક થવા તું જરૂર ચાહે.
સત્તાધારી સંગ રહે તું હળી મળી
લાંચ રૂશ્વત દઇ તું કામ પાર પાડે.
જો પકડાય તું વળી એમ કરતાં કદી
તો નફફટ બની તું ખૂબ રોફ મારે.
“હક અને ફરજ”
Posted by vijayshah in : કવિતા , add a commentહતું આ જગત અહિં, હું જન્મ્યો ‘તો જયારે
અને રહેશે અહિં તે, મારા મૃત્યુ પછી પણ.
આવ્યો હું આ જગતમાં બાંધીને બેઉ મુઠ્ઠી
ન હતું કાંઇ તેમાં, કરવા કોઇને કાંઈ અર્પણ.
જો આ જગતને અર્પવાને, હું ન લાવ્યો કાંઈ સાથે
તો સર્વ જગત થાય મારું, એમ ચહું છું હું શાને ?
જો હોય હક મુજને, આ જગત માણી લેવા
તો ફરજ નથી શું મારી, ભાગ સહુનો પાડી દેવા ?
” ઇચ્છા “ September 3, 2007
Posted by vijayshah in : કવિતા , add a comment “ઇચ્છા”
જો રાખીયે ઇચ્છા મન મહીં
તો તે ફળે કે નિષ્ફળ જાય,
તે ફળતાં તો સુખ માંણીએ
‘ને નિષ્ફળ જાતાં દુઃખ થાય.
પરંતુ
જો ઇચ્છા ન હોયે એક પણ
તો જીવન કહો કેમ જીવાય !
તો ઇચ્છા એક જ રાખવી કે
હરિ ઇચ્છાથી બધું થાય.
” Secret of Success” August 29, 2007
Posted by vijayshah in : કવિતા , add a comment” Secret of Success”
Life is neither a bed of roses
Nor it is full of thorns,
Then why some people keep crying!
And why some keep blowing their horn!
Sweetness and sorrows are just phases of life
They can make us rejoice or mourn,
The secret of success is in trying to learn
To separate the roses from the thorns.
Girish Desai
“શ્રી રામનો વિસ્મય” August 25, 2007
Posted by vijayshah in : કવિતા , add a comment“શ્રી રામનો વિસ્મય”
કર મહીં કાંકરી એક નાની ઉપાડી
ફેકી શ્રી રામે નદી કેરા જળમાં
પડતાંની સાથે તે ડૂબી ગઇ ‘ને
તણાઇ ચાલી તે વહેતા વમળમાં
પથરા જો મારે નામે તરે તો
શાને ડૂબે આ કાંકરી નાની જળમાં !
આમ વિસ્મિત શ્રી રામજીને નિહાળી
બોલ્યાં શ્રી હનુમાન હતાં જે નિકટમાં.
પ્રભુ, તમારે નામે પથરા તરે છે
શંકા કરો કેમ તમે આમ મનમાં !
તમે જ જેને સ્વહસ્તે દો ફગાવી
તો કહો કોણ તારે તેને આ જગતમાં !
” લંગડીનો દાવ “ August 14, 2007
Posted by vijayshah in : કવિતા , add a comment” લંગડીનો દાવ “
જીવનનું વર્તુળ અને તેમાં દોડતો સમય
બાળપણમાં હું હાથ ઊંચા કરી બેઉ પગે
તેને પકડવા દોડતો.અને તે પણ, રખે હું
પડી ન જાઉ તે વિચારે મને પ્રેમથી પકડી
મારા પગ સ્થિર કરતો.
ત્યાં તો
ગયું બાળપણ ’ને આવી યુવા,
કહયું મેં સમયને
તૂં લે લંગડી
આવ મને પકડવા.
સમય ને મેં થકવ્યો તો ખરો પણ
ત્યાં તો
આવ્યું મારું ઘડપણ
અને સમયે મને પકડી પાડયો અને કહયું
“હવે તું લે લંગડી આવ મને પકડવા.”
ભાંગેલા ગોઠણ ‘ને
નબળી આંખો
લીધી મેં લંગડી ‘ને
પડયો પગ ત્રાંસો
વળી કેડ મારી
થયો દેહ વાંકો
પડયો હું ત્યાં ઢગ થઇને
મીચાઇ બેઉ આંખો
ત્યારે
સમયે મને પ્રેમથી ઊચકી લીધો
અને તે બોલ્યો
“માણી લીધીને તેં આ વર્તુળમાં
જીવનની બધી બહાર ?
ચાલ હવે તને બતલાવું,
શું છે
વર્તુળની પેલે પાર”
