” શમણું “ March 19, 2007
Posted by vijayshah in : કવિતા , trackback” શમણું ”
આ મારૂં જીવન છે સત્ય કે એક શમણું
એ પશ્ન મુજને હરઘડી સતાવે.
શાને વહે તે,વહે જેમ ઝરણું
કદી મંદ વેગે,કદી ચપલ ત્વરાએ !
જો સાચે જ હોયે,આ જીવન એક સત્ય
તો કહો,શાને આ જીવનનો અંત આવે !
હું તો માનું કે આ જીવન છે એક શમણું
જે જુએ અંતરાત્મા,રહી સ્વપ્ન માંહે.
જીવન તો છે અદભૂત એક શમણું
નિદ્રાધીન બની જેને અંતરાત્મા નીહાળે.
કરી શૈયા આ મુજ સ્થુળ દેહ કેરી
“હંુછું ગિરીશ” માની,સ્વપ્ન માંહી રાચે.
ઉડી જાશે જયારે નિદ્રા,અંતરાત્મા કેરી
મરોડી અંગ તેતો જરૂર સ્વસ્થ થાશે.
અને ત્યજીને શૈયા આ સ્થુળ દેહ કેરી
ન જાણું કઇ નવી સફરે તે જાશે.
આ સફર થાશે ચાલુ તેની જે ક્ષણેથી
તે ક્ષણેથી આ ગિરીશનું મૃત્યુ થયું ગણાશે.
વળી જે ક્ષણે પોઢશે તે નવી શૈયા માંહે
તે ક્ષણેથી શમણું નવજીવનનું ચાલુ થાશે.
Comments»
no comments yet - be the first?